DDR Funkhaus: informatie of propaganda?
Het mediale verleden van de Deutsche Demokratische Republik
Het tot na WWII funktionerende Haus des Rundfunks viel in de Westsektor waardoor de DDR een eigen studiocomplex moest bouwen.
Dat gebeurde op een afgelegen terrein aan de Nalepastraße. Na de ombouw van een oude houtfabriek naar vier radiostudio's, extra opnameruimtes en de nodige controlekamers, kon in september 1952 worden begonnen met het uitzenden van de centrale radioprogramma's van de DDR.
In de zomer van 1952 werd begonnen met de bouw van een compleet nieuw zendcentrum met muziekopnamestudio's en een grote zendhal op het terrein van 135.000 m². De plannen voor het gebouw werden onder andere getekend door architect Franz Ehrlich. Het nieuwe gebouw kreeg in de foyer marmeren platen van Hitler’s Rijkskanselarij.
Alle nationale radiostations in de DDR - zoals Deutschlandsender, Radio Berlin International, Berliner Rundfunk, Radio DDR I en Radio DDR II, en later ook Stimme der DDR en DT64 - produceerden en zonden vanaf hier uit. Er werden programma's geproduceerd, hoorspelen opgenomen en concerten opgenomen in de verschillende studio's en opnameruimtes en in de grote Hal 1, die was uitgerust met een uitstekende akoestiek.
In de jaren 1970 werkten meer dan 2.500 mensen (journalisten, redacteuren, orkestmusici, koorzangers, studiotechnici, nuts- en administratief personeel) in drie ploegen in de Nalepastrasse en hadden toegang tot de diensten van een kleine stad ter plaatse.
Dit omvatte ook service- en bevoorradingsfaciliteiten zoals kantines, evenementenruimtes, een polikliniek, een boekwinkel, een levensmiddelenwinkel, een ijssalon, een tandarts, een kapper, een fitnessruimte en een sauna - samen blok C genoemd. Sinds de ingebruikname van het nieuwe omroepcentrum (Blok B) bood Blok A onderdak aan de bibliotheek, het geluidsarchief, de centrale muziekindex, het omroepcomité van de DDR, het management van het centrum en verschillende kleine preproductiestudio's.
Veel DDR-burgers beschouwden de DDR radio en televisie als propagandazenders die de situatie in het land florissanter voorstelden dan de burgers zelf dag-in-dag-uit konden waarnemen.
Na de hereniging hebben hier nog diverse omroepen gewerkt en vooral van de grote opnamezaal gebruik gemaakt met een onovertroffen akoestiek. Nu vinden hier periodiek optredens en concerten plaats.
