"Sofort, unverzüglich"
Was het een logische uitkomst van een onhoudbaar economisch verval van de DDR of een bedrijfsongeval? De weifelende uitspraken over de versoepelde reisregeling op de persconferentie van Günter Schabowski waren in elk geval het startschot van wat de Mauerfall is gaan heten, in de avond van 9 november 1989.
Aanleiding voor de versoepelde opstelling van de DDR-regering waren de wekelijkse ‘maandag-demonstraties’. Alleen al in Leipzig deden medio oktober (1989) 70.000 mensen mee. Op 4 november vond in Berlijn de grootste demonstratie uit de geschiedenis van de DDR plaats.
Onder druk van de gebeurtenissen belegde het Centraal Comité (CC) van de SED op 8 november een driedaagse vergadering. Aan het begin van de vergadering nam het Politbureau unaniem ontslag.
Schabowski was in elk geval niet bij de vergadering van Zentralkommitee met Egon Krenz als opvolger van partijchef Erich Honecker.
Hij moest zijn informatie van een handgeschreven briefje voorlezen. Op een vraag van een journalist wanneer de nieuwe regeling in zou gaan stamelde hij, starend voor een antwoord op het briefje, "Sofort, unverzüglich".
De versoepelde regeling zou de dag erna ingaan, teneinde de grenswachten nog tijdig te kunnen informeren. Maar die werden nu overrompeld door de toestromende massa.
Uitbundige viering 25 jaar Mauerfall
In 2014 werd op uitbundige wijze de val van de Berlijnse Muur, en niet te vergeten het IJzeren Gordijn gevierd. Met 8.000 verlichte ballonnen werd 15,3 kilometer van de Berlijnse Muur gemarkeerd. Het idee voor dit grote kunstproject kwam van Christopher en Marc Bauder. Voorafgaan aan het opzetten van de de 8.000 ballonnen op stelen, gaven zij een persconferentie in het Mauerpark.


Christopher Bauder: "De LICHTGRENZE is een abstracte markering van het vroegere verloop van de Muur, die in principe bestaat uit lucht en licht. We willen de zwaarte, stevigheid en duurzaamheid van de oorspronkelijke structuur contrasteren met een lichte, doordringbare en vooral tijdelijke herdenkingsinstallatie."
Marc Bauder: "Licht heeft iets magisch dat mensen automatisch aantrekt. Dat maakt de installatie zo bijzonder. Door de interactie met de filmcollage, waarvan een deel nog nooit vertoond is, of de muurverhalen van de Robert Havemann Vereniging en de vele andere activiteiten, krijgen bezoekers de kans om zich individueel bezig te houden met de recente geschiedenis. Iedereen kan zijn eigen vorm van herinnering vinden." (Bron)


De plaatsing van de 8.000 standaards en het opblazen van de ballonnen was een hele klus waarbij veel vrijwilligers betrokken waren. De verlichting was in de 3 meter hoge steel aangebracht die van onder tot boven met batterijen was gevuld. De voet bevatte 20 liter water om omvallen te verkomen.
Diefstal was een grote zorg. Toch viel het mee. Wie durfde met een ballon op een stang in de U-Bahn te stappen? Tot de avond van 9 november 19:15 uur, toen alle ballonnen in volgorde werden ontkoppeld van hun steel (en niet meer waren verlicht), zagen sommigen de kale stelen als afval en hielpen mee ‘opruimen’, teneinde het thuis als herinnering tentoon te kunnen stellen.